top of page
  • Anna TV

DOCE

En el número de hoy volvemos a tener invitada especial. Carmen Varela (mi madre) nos cuenta qué hace una persona jubilada en un sábado de cuarentena.

No os aburráis!

Texto abajo: Carmen

Texto arriba: Anna



Sábado 28 de marzo

Hoy me he levantado tarde. Hacía mucho sol. Se nota que es primavera.

Al abrir los ojos he pensado en todas las cosas que relaciono con la primavera: sant Jordi, el buen tiempo, mi cumpleaños, el cumpleaños de Grete, las tardes largas y agradables de domingo, las terrazas de los bares, la semana santa, mis abuelos…

Me he tomado un café. Después del café me he sentado en el balcón a tomar el sol mientras Beni leía en voz alta unos cuentos para niños en español, que no sé si entendía.

Al cabo de un rato al sol, me ha dado calor. Y cuando se ha escondido detrás del edificio, nos ha dado frío. Así que hemos entrado.

Hemos jugado a Mikado.

Hemos comido un bikini sin jamón y con quesos variados.

He tocado un par de canciones con la guitarra.

Después hemos ido al súper. Por supuesto, no he conseguido papel de váter, pero sí he conseguido espagueti. La pasta, también un tesoro difícil de conseguir.

Al llegar a casa he lavado todo con jabón, como siempre. Después he intentado instalar en el ordenador un programa para hacer música. No sé si lo he hecho con éxito, todavía no lo he comprobado; mañana.

Entre las ocho y la nueve hemos discutido.

Más tarde hemos intentado ver un tiburón en 3D en mi cocina, no lo hemos conseguido. Ni con mi móvil ni con el suyo.

Después del fracaso he leído las noticias de hoy, por encima, sólo los titulares, como hace Marc. He perdido el interés del día a día, de lo que pueda pasar, no hay diferencia entre ayer y hoy y mañana. Lo de siempre: quedarse en casa y escuchar cómo el virus se expande.

He llamado a mi madre. Me ha hecho reír (se reía de mi padre). Después mi padre le ha pedido a mi madre que le pasara el teléfono, hemos hablado y, aun no sé cómo, ha entendido todo lo que le decía. Creo que no he tenido que repetir ni una sola vez una sola palabra (está bastante sordo).

Ya tarde, he cocinado un pesto con albahaca fresca que había comprado hoy en el súper (envuelta en plástico, eso si).

Esta semana he comido dos veces ese pesto de bote con sabor a limón y me había quedado con ganas de comer pesto bueno. Parezco una fanática del pesto, y a penas como pasta en casa.

El pesto ha salido rico, generoso de ajo y aceite.

Con la pasta, en cambio, no he sido tan generosa. Iba a poner espagueti para hartarme, pero lo he sopesado. En el supermercado últimamente solamente he encontrado pasta integral o de lentejas, así que he decidido que mejor racionar.

Y aquí estoy ahora. De sobremesa. Con una cerveza, escuchando Soft Cell en YouTube y pensando en lo feliz que era yo cuando tenía a mano el karaoke de la PlayStation y a mi amigo Marc, para cantar con él.

Sábado 28 de marzo, por Carmen Varela Segovia:

(traducción, abajo)




Avui m’he llevat d’hora i he llegit el final de La madre de Frankestein, és molt bò. Quan vingui a Barcelona l’Almudena Grandes, el portaré per a que me’l firmi.

He començat a fer el dinar, que he fet espinacs a la meva manera, m’han sortit molt bé.

M’he dutxat, m’he vestit i ja hem dinat, poquet, tot era molt bò.

A la tarda he anat a l’Ametller i he comprat “cosetes”. Quan he tornat m’he posat a mirar la TV i l’Enric m’ha explicat chistes i hem rigut una mica.

Traducción:

Hoy me he levantado pronto y he leído el final de La madre de Frankenstein, es muy bueno. Cuando venga a Barcelona Almudena Grandes, le llevaré para que me lo firme.

He empezado a hacer la comida, que he hecho espinacas a mi manera, me han quedado muy bien.

Me he duchado, me he vestido y ya hemos comido, poquito, todo estaba muy bueno.

Por la tarde he ido al Ametller y he comprado “cositas”. Cuando he regresado me he puesto a mirar la TV y Enric me ha explicado chistes y hemos reído un poco.

64 visualizaciones0 comentarios

Entradas recientes

Ver todo

OCHENTA

bottom of page